Een weeffout in onze sterren

Auteur: John Green

Genre: Liefdesverhaal

Thema’s: Kanker, dood en verliefdheid

Leeftijd: vanaf 15 jaar

Aantal bladzijden: 264

Uitgegeven: 2012 vertaald door Nan Lenders

Samenvatting

Hazel had er eigenlijk al niet meer moeten zijn. Maar dankzij een nieuw medicijn én haar zuurstoftank genaamd Philip, wint ze het voorlopig van de kanker. Met het kleine restje energie dat overblijft, kijkt ze America’s Next Top Model, leest ze keer op keer Een vorstelijke beproeving en sleept ze zich naar lotgenotenbijeenkomsten. Daar ontmoet ze Gus die anderhalf jaar geleden ‘wat last had van botkanker’. Nu is hij een been armer, maar beter en helemaal weg van Hazel. Ondanks haar verzet is er geen houden aan. Ze wordt verliefd, ‘langzaam en dan ineens helemaal, zoals je in slaap valt’. Hazel laat Gus haar lievelingsboek lezen en hij raakt net zo bezeten van dit verhaal dat middenin een zin zomaar stopt. Gus slaagt erin contact te leggen met de schrijver die als een kluizenaar in Amsterdam blijkt te leven. Hij wil best vertellen wat er verder met de hoofdpersonen gebeurt, maar dan moeten ze wel naar hem toekomen. Na veel overleg met ouders en artsen krijgen ze toestemming en vliegen ze naar Nederland. Maar waar Hazel antwoorden verwacht, krijgt ze iets heel anders.[1]

Recensie:

Door de keiharde humor en realistische kijk van de hoofdpersonen op kanker, ziekte en dood,  is het geen tranen trekkend  verhaal geworden. Toch moet je regelmatig een brok wegslikken. John Greens manier van schrijven laat je nl niet vanaf een zijlijn toekijken, maar zet je middenin de rauwe werkelijkheid.  Je vecht mee met Hazel om toch het laatste restje leven, volop te leven. Om je niet te laten verstikken door de angst voor de dood. Je krijgt bewondering voor de manier, waarop deze doodzieke mensen toch durven lief te hebben, te dromen en te hopen.

Recensie: 

Ben je op zoek naar een boek met een verhaal? Een boek met een lach en een traan? Dan is dit boek iets voor jou. Kanker klinkt niet als een vrolijk onderwerp, maar het is wel een mooi verhaal. Dit boek gaat over jongeren van 16 jaar die ongeneselijk ziek zijn en willen leven. Het verhaal is niet voor iedereen makkelijk te lezen doordat er soms moeilijke woorden gebruikt worden. Maar er is een goede balans tussen humor en verdriet. John Green heeft dit boek geschreven als ode aan een vriendin die aan kanker is overleden. Als je het boek leest, heb je dat niet door!

Tips Verfilmd

[1] www.sevendays.nl › Boekrecensies

(EvL)